Powiada się, że w fundamencie dobrego wychowania leży uszanowanie drugiego człowieka. Faktycznie powinno się przestrzegać wyznaczonych norm z uwagi na dobre zależności, dobre maniery z pewnością polepszają zależności międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg najróżniejszych sytuacji. Gdy dodatkowo odkryjemy, że znaczenie sformułowania savoire-vivre wywodzi SIĘ ze połączenia francuskich stwierdzeń „wiedzieć” i „życie”, wtedy będziemy mogli wyciągać wnioski, że to należyte postępowanie krótko mówiąc oznacza podtrzymywanie wskazanych norm zachowania w celu polepszenia egzystowania w społeczności. W związku z tym pokazuje się, iż to starożytni Grecy, którzy bezustannie kroczyli do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A ożywienie umiejętności poprawnego postępowania nastał w czasie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną kulturą antycznych. Specjalną uwagę do etykiety przykładano w dyplomacji i oficjalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku statut etyczny zaczął również być respektowany w relacjacjach biznesowych i formalnych spotkaniach w innych domenach społecznych.